Ailesi ile Bulgaristan’dan göç den Raif Kurt, henüz 8 yaşındayken Türkiye'ye geldi. Genetik bir görme kusuruyla dünyaya gelen Kurt, 62 yıl önce Manisa'da tedavi için başvurduğu bir doktorun müdahalesi sonucu görme yetisini tamamen kaybetti. Çobanlık ve tarım işçiliği ile uğraşan Kurt, bu süreçten sonra ağır koşullar altında yaşamını sürdürdü. Anne ve babasının kaybettikten sonra yaşamı daha da zorlaşan Kurt, günlük işlerini bağımsız şekilde yürütmeye çalıştı. Kurt'un en büyük desteği ise bu süreçte 60 yılı aşkın süredir eşekleri oldu. Bugüne kadar 2 eşekten destek alan Kurt, son 24 yıldır, Bulgarca eşek anlamına gelen "Magara" isimli eşeğiyle Karaağaç mevkisindeki tarla evi ile Kurtuluş Mahallesi'ndeki evi arasında ulaşım sağlıyor.
Bir süre bir rehber eşliğinde yol eğitimi alan Magara, güzergahı ezberleyerek Kurt'u her gün aynı iki ev arasında taşıyor.
“İĞNELERLE GÖZLERİMİ TEMELLİ DURDURDU”
Babasının Bulgaristan'da büyük zorluklar yaşadığını ifade eden Kurt, "Babam Bulgarlardan çok dayak yediği için Türkiye'ye çıkmayı hep dua ederek isterdi. Bütün malını mülkünü orada bıraktı. Ama bir gün bile 'Niye buraya geldim?' demedi, Türkiye'ye geldiğine hep sevindi." dedi.
Gençlik yıllarında sürekli çalıştığını belirten Kurt, "Bütün bu dağlarda küçüklüğüm hep işe gidip gelmekle geçti. Doğru dürüst bir rahat yaşayamadım yani." şeklinde konuştu.
Kurt, 20 yaşında geçirdiği tedavi sürecini anlatırken, "Az bir anadan görmemezlik vardı. Onu da 'Ben iyi ederim' diyerek, o zamanın parasıyla 300 lira istedi. Gözlerimin çukuruna hep iğne attı. O iğnelerle gözlerimi temelli durdurdu." ifadelerini kullandı.
“5 SEFER UÇURUMDAN DÜŞTÜM AMA ÖLMEDİM”
Görme kaybının ardından birçok zorluk yaşadığını dile getiren Kurt, "Keçi güderken gözlerim fark etmemeye başladı. Keçiler uçuruma doğru gidiyor, onları uçurumdan indiremiyordum. 5 sefer uçurumdan düştüm ama ölmedim. Bugünlere kadar yaşayacakmışız." dedi.
Kurt, eşeğinin hayatında önemli bir yere sahip olduğunu belirterek, şöyle konuştu: "Benim gözüm, kulağım eşek oldu. Eşek olmasa bir yere gidemezdim. Yolları ona alıştırdım, yolları öğrendi. Önce bir çocuk buldum. O çocuk bir ay götürüp getirdi, sonra eşek kendi öğrenip beni taşımaya başladı. Eşek yolları ezberledi, yoksa başka tarafa alıp götürüyordu beni."
Başıboş köpeklerin saldırısı ve araç sesleri nedeniyle eşeğin zaman zaman ürküp yolu şaşırdığını ya da kendisini düşürdüğünü belirten Kurt, düşmeler nedeniyle son yıllarda ciddi omuz ağrıları yaşadığını dile getirdi.
“YALNIZ YAŞIYORUM”
"İyi günüm de kötü günüm de oldu. " diyen Kurt, şu ifadeleri kullandı: "Akrabalarım var ama ilgilenmiyor. Anadan beri bekarım. Yalnız yaşıyorum. Sobamı yakıyorum, yemeğimi kendim yapardım ama artık yapmıyorum. Allah razı olsun, Salihli'de bir pidecide çalışan bir kız belediyeden yemeğimi alıp getiriyor."
“O AN NEYE İHTİYACI VARSA SORARIM “
İlçede esnaflık yapan Kerem Al ise Kurt'un günlük ihtiyaçlarında uzun süredir destek olduğunu ve aralarında "Baba-oğul" yakınlığında bir sevgi oluştuğunu belirterek, "Son günlerde havalar soğuk. Köpeklerin saldırması yüzünden birkaç kez eşekten düştüğü için gelip gidemediği günler oldu. Çok sıcak olursa da çıkartmıyoruz, burada kalıyor." dedi.
Magara'nın Kurt için vazgeçilmez olduğunu aktaran Al, "Eşek onun eli ayağı. Hakikaten de öyle. Eşek yolu bilir. Mesela Kurtuluş'taki evinden çıktı mı eşek doğrudan gelir, benim dükkanda durur. Agam 'dur' demese de eşek durur. Yağını tuzunu veririz, o an neye ihtiyacı varsa sorarım. Bakkaldan aldırırım. Yapamadığı bir şey olursa ben ya da çalışan arkadaşlarım yardımcı oluruz." diye konuştu.
