Manisa’nın su sorunu krize dönüşebilir!

Dünyanın yaşadığı en önemli sorunlardan biri içme suyunun hızla azalması. Birleşmiş Milletler verilerine göre dünya nüfusunun üçte biri, temiz suya erişimde ciddi sorunlar yaşıyor. 2050’ye gelindiğinde ise bu oranın yarıya yaklaşacağı tahmin ediliyor.
İklim değişikliği ve kuraklıkla birlikte dünya genelinde kişi başına düşen kullanılabilir su miktarı hızla azalıyor. Türkiye de bu krizden payını fazlasıyla alıyor.
Resmî verilere göre Türkiye’de kişi başına düşen yıllık kullanılabilir su miktarı bin 300 metreküp civarında. Bu rakam, Türkiye’nin “su stresi altındaki ülkeler” sınıfına sokuyor. Nüfus artışı ve sanayileşme ile birlikte bu miktarın daha da düşeceği tahmin ediliyor. Yani bugünün “su stresi”, yarının “su krizi”ne dönüşebilir.
Bu geniş tablonun içinde Manisa, hem tarımsal üretimi hem de sanayi yoğunluğu nedeniyle kritik bir noktada yer alıyor. Üzüm bağlarından zeytinliklere, tütününden sebzeciliğe kadar birçok tarım ürünü, suya bağımlı. Manisa Ovası’nı besleyen Gediz Nehri, aynı zamanda bölgenin can damarı. Ancak nehrin debisi her geçen yıl azalıyor, su kalitesi bozuluyor. Çevreden atılan katı ve sıvı atıklarla Gediz Havzası yok ediliyor.
İzmir’in içme suyu ihtiyacının önemli bir kısmının Manisa’dan karşılanması ise ayrı bir tartışma konusu. Elbette komşu şehirler arasında dayanışma esastır, ancak kendi çiftçisinin tarlasında sulama için yeterli su bulmakta zorlandığı bir dönemde Manisa’dan İzmir’e su aktarılması, ilerleyen yıllarda daha sert toplumsal ve ekonomik sorunlara yol açabilir.
Suyu sadece paylaşmak değil, aynı zamanda korumak, verimli kullanmak ve geleceğe aktarmak zorundayız. Damla sulama sistemlerinin yaygınlaştırılması, kaçak sondajların engellenmesi, sanayide geri dönüşümlü su kullanımının zorunlu hale getirilmesi gibi önlemler artık bir tercih değil, zorunluluktur.
Küresel ölçekte büyüyen su krizi, Manisa’nın bağında, bahçesinde, ovasında, evinde hissediliyor. Bugün gerekli adımları atmazsak yarın çok geç olabilir. Susuzluk artık uzak bir ihtimal değil, kapımızdaki en büyük tehlike.