Başkalarıyla kıyaslamak çocuğa yapılan en büyük kötülük

Bu yazıyı hem bir anne hem de bir evlat vasfı ile yazıyorum. İnsanoğlu olarak bütün hayatımız boyunca bir koşturma içerisindeyiz. Şimdi bir düşünelim, bizim bu çabamız gayretimiz çalışma hırsımız niye? Biz kendimizi kime ve neden ispat etmeye çalışıyoruz? Eminim hepimizin bu soruma farklı pencereden cevaplarımız olacaktır. Ben sadece mevzumuz ile alakadar olan cevapların gölgesinden yürüyeceğim.
Kimimiz anne babamızın bizi görmek istediği meslekte olmak için, kimimiz kendimizi görmek istediğimiz yerde olabilmek için koşuşturma ve gayret içerisindeyiz. Ama istenilen hedefe giden o yolda bazı virajlar var. Hem ruhumuzu hem de bilinçaltımızı etkileyen, dönmesi zor olan virajlar. Bunun adına tam olarak ben "kıyas" ismini veriyorum. Peki neden mi? Çünkü daha dünyaya gelmeden, anne karnında dahi kıyas ediliyoruz.
Örneğin, "Onun hamileliği şöyle geçiyormuş, benimki neden böyle geçiyor?". Dünyaya geliyoruz, "O bebek şu kiloda dünyaya gelmiş, benimki neden bu kadar az kiloda? Falancanın çocuğu sadece anne sütüyle besleniyormuş, benimki neden mama yiyor? Onun çocuğu erken yürüdü, benimki neden hala yürümedi? Neden hala emeklemiyor. Onunki erken konuştu, benimki hâlâ konuşmuyor." gibi birçok kıyaslamalar yapılıyor.
Maalesef belki de anne baba olarak bizim endişe ve korku, sahiplenme isimlerini verdiğimiz o duygular; büyüyüp birer birey olsalar dahi devam eden kıyaslar büyük bir travmadan başka hiçbir fayda vermiyor.
Daha fazla misal verecek olursak, "Gördün mü, komşunun oğlu şöyle şöyle okullar kazanmış! Çok güzel bir mesleği varmış. Nasıl da büyük bir adam olmuş. Falancanın kızı şöyle şöyle bir meslek sahibi olup böyle güzel, soylu aileye gelin gitmiş." O kadar çok çok misaller var ki önü arkası kesilmez. Çocuğumuza motive olsun diye başarılarına örnek gösterdiğimiz hayatları anlatırken, lütfen onları rencide etmeden, onurlarına kırmadan, tabirleri yanlış kullanmadan yardımcı olalım.
Şunu unutmayalım; başkasının kendi hayatı için kazandığını bize ve evlatlarımıza hiçbir menfaati olmayacaktır. O bizim evladımız, bize emanet edilmiş. Allah'ın bize büyük bir hediyesi, hiçbir kimseye benzeyemez ve benzemek zorunluluğu da yoktur. Belki de biz evladımızı keşfedemedik. Onun başka sahalarda büyük yetenekleri olabilir ama biz sadece bir şeye odaklanır, ondan sadece o yeteneği beklersek işte o zaman yanlış yaparız. Neden mi? Çünkü Allahu Teala'nın bile insanoğlu olarak bize kaldıramayacağı yükü vermeyeceğini bildiğimiz halde, insanoğlu olarak evlatlarımıza yükü yüklüyoruz.
Kendilerinde vasfı olmayan, yapamayacakları ağır sorumlulukları vermek bizim yaratılışımıza aykırı bir durumdur. Peki ne yapacağız? Önce Rabb'imize sonra da evlatlarımıza güveneceğiz ve güvendiğimizi onlara hissettireceğiz. Küçük yaşta olsalar dahi onlara bu his iyi gelecektir. Çocuklarımızdan, "Bak bunun gibi olmanı istiyorum." diyerek birilerine benzemesini istemeyelim. İleride yanlış kişilere sırt dayayarak, özenerek hem kişiliklerini bozmuş hem ahlaklarını zedelemiş bir şekilde karşımıza gelmelerini istemeyiz değil mi?
Evladımıza tek başına istediği her şeyi, tabii ki de kulluk vazifelerini unutmadan başaracağına inandırmak biz ebeveynlerin elinde. Çocuklarımızı başkalarıyla kıyaslamak, onlara sadece büyük bir haksızlık ve tabiri caizse zulüm olur. Lütfen şunu unutmayalım; her çiçek, saksısında bahçıvanı tarafından bakıldığı ve sulandığı kadar güzel açar ve etrafına mis kokular saçar. Allahu Teala her insanoğlunu farklı suretlerde, farklı kültür ve ahlaklarda yaratmıştır. Herkese bahşedilen hayatı ve ameli ayrı ayrı defterlerde tartılacaktır. Bunun bilincinde olan bireyler olmamız temennisiyle...
Çocuklarımızın ufkunu açmak, gittikleri yoldaki virajları azaltmak bizim elimizde. Özel ebeveynler olmak istiyorsak önce evlatlarımızı özel hissettireceğiz. Kimseye benzemek zorunda değil evlatlarımız ama ahlak değerlerini korumak zorunda. Anne baba olarak onlardan beklentimiz; öncelikle vatana millete hayırlı evlat olmaları, konum ve mevkileri değil. Bu konuda Rabb'im hepimizin yardımcısı olsun. Şunu unutmayın; kıyas çocuğa yapılan en büyük kötülüktür. Allah'a emanet olun.