BİR ULUS SIMSIKI BİRBİRİNE BAĞLI OLDUKÇA YERYÜZÜNDE ONU DAĞITABİLECEK HİÇ BİR GÜÇ YOKTUR!

Gazi Mustafa Kemal Atatürk 'ün sözüyle başlayalım...

Asrın felaketi geçmişler olsun...

Gönüllüydük gönülden oradaydım.

Allah bu milletten razı olsun.

Depremin merkez üstlerinden Kahramanmaraş Elbistan'da depremin en şiddetli yaşandığı yerdeydik ve her şehrin özetini anlatıyordu bu ilçemiz...

İnsanların halleri çok kötü şehir hayaletti -21 hava şartları ama gördüm ki bu millet harika bir millet hava soğuk umutları ümitleri sıcak.

Kime yardım için koşsan benden daha zorda olanlar var ve benim ihtiyacım ya battaniye ya da bebeğim var mama su verme evladım şu geldi diyen amcam ekmek alayım bir adet diğerlerine de götüren diyenler onlara da yetişin diyorlar..

Tabi ilçedeki evleri yıkılanlar köylere  deprem.org sitesinden ulaştıklarımız oldu.

Köyün bir evinden 40 kişi çıktı birbirlerini ağırlıyor ama yardım da bekliyorlar yetiştik  bizden sonra yetişenler de oldu şehire bizden sonra yardım yağdı ve çadırlarının da geldiğini duyduk şükürler olsun..

Umutlu bekleyenler var elbette onca yoklukta bize çay ikram edenler mi ararsın...

Bizim milletimiz acıya kardeş olur ve unutmaz iyiliğin iyilik olduğunu bilir...

Enkazın altında bırakmışlar herseyini ve soğuğun tüm vücutlarına işlemesine rağmen yüreklerini sıcak tutmayı her daim biliyorlar...

Biz su ile de yaşarız siz böyle bize koştukça diyorlar... Fazlasında hiç gözü olmayan bu toprağın insanı bambaşka!

-Evladım nerden geliyorsunuz?diye sordu bir teyzemiz

-Manisa'yı bilirmisin teyzem dedim

-Taa oradan sizi kim gönderdi buraları nerden buldun bizi nerden buldun dedi

-Bizi Allah gönderdi teyzem bizi Allah gönderdi dedim !

Şehir karanlık ama yardım için yetiştiğimizi buluyoruz ve bize gelmeyin şu mahalleye hiç yardım gitmemiş oraya gidin diyor ağabeyimiz bize geldi şu köyde bütün evler yıkılmış oraya ulaşın diyorlar...

Evler yıkık,binalar eğik düşse düşecek ama araçlarının içinde uyumak zorundalar  kimi de ateş yakıp etrafında terk edemiyorlar şehri kimimiz kimsemiz yok bizim olanlar zaten gitti diyorlar ve evlatlarını düşünüyorlar artık düşündükleri inandıkları uğruna hayatta kalmaya çalışıyorlar...

Köyümüzün birine ulaşmaya çalışırken karın şiddeti ile aracımız yolda kaldı ve kuş uçmaz kervan geçmez bir yer ama o dualar öyle etkili ki depremzedelerin 4x4 bir araç belirdi tam karşımızda yaklaştı ve yolda kaldığımızı farketti.Onlarda Çorum'dan iki gönüllü bilmedikleri köye bilmedikleri şehre bilmedikleri amcaya yardım için ulaşmaya çalışıyorlar sakın gitmeyin bizde bu yoldan zorla geldik diyorlar..

Bizi kurtarmak için yaklaşık iki saat o soğukta elleri donarcasına uğraştılar buraya yazmadan edemeceğim bu insanları ne insanlarımız var...

Sonrasında olmadı kurtulamadık ama olsun onlar yardıma gittikleri köyden bize traktör gönderdiler ve bizim yardımda bulunduğumuz amcamız hemen traktörünü aldığı gibi buldu bizi en önemlisi de yapılan iyiliklere öyle güzel cevap veriyorlar ki  bizi dağ başından traktörüyle 20 km taşıdı işte biz onlara yardıma gittik ama onlar bizi boş çevirmedi...

Bu millet bizim geleceğimizi biliyor ama gitmemize de borçlu kalmadan gönderiyor onlar feraset sahibi bir millet!

Anadolu insanı gerçekten cefakar vefakar ve herşeye rağmen güçlü;dağın, yolların tarlalarının evlerinin ikiye ayrılması onların sevgide iyilikte kalplerini ayırmayı başaramaz,başaramayacaktır...

Biliyorlar yalnız kalmayacağını bu milletin bu devletin onlara sahip çıkacağını biliyorlar ve inanıyorlar kim ne derse desin ANADOLU'NUN İNSANI    yıkılmaz..

Rabb'im bir daha yaşatmasın kalanlara şifa ölenlere rahmetle...