​​​​​​​Kapılar kapanmasın, köprüler yıkılmasın…

85 milyonluk devasa bir ülkede, iktidardaki partinin lideri ile ana muhalefet partisi lideri 8 yıl boyunca bir araya gelmiyorsa o ülkede işlerin yolunda gitmesi mümkün mü?

Önceki gün Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Tayyip Erdoğan ile CHP lideri Özgür Özel’in görüşmesini izlerken aklıma bu soru geldi. Ülkenin iki büyük partisinin liderleri en son 2016 yılında görüşmüş, bir daha da bir araya gelmemiş.

CHP’nin eski Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, bu süre zarfında her ne kadar partisini marjinal ulusalcı çizgiden toplumun geniş kesimlerini kucaklayabilen bir noktaya getirmiş olsa da yukarıda bahsettiğim sıkıntının temel sorumlusu. Devletin zirvesindeki diyalog yollarının kapalı olması onun tercihiydi…

Geçen yılki seçimlerde kendisinin Cumhurbaşkanı adayı olması ısrarı ile bir kez daha kaybeden oldu ve nihayet kötü bir finalle siyaset arenasına veda etti. Şimdi çok daha genç, vizyonu daha geniş bir isim var CHP’nin başında: Manisalı Özgür Özel…

Geniş vizyonu zaten söylemlerine yansıyor. Bugüne kadarki performansı beklentilerin üstünde. Yerel seçimlerdeki başarı ise derin bir nefes alarak koltuğuna rahatça yerleşmesini sağladı.

Sorumlu bir ana muhalefet lideri olarak devletin zirvesindeki kopukluğun giderilmesi; kapıların yeniden açılması, köprülerin yeniden kurulması da onun çabasıyla oldu. Bu görüşme, içeriği ne olursa olsun Türkiye için büyük bir kazanımdır…

AK Parti’nin yeni anayasa çalışmaları da yeni olmayan bir çabanın bir kez daha dışa vurumu olsa da, devletin zirvesinde yeniden kurulan diyalogla birlikte değerlendirildiğinde ülke adına yeniden umut beslemeye kaynaklık edebilir…

Yeter ki kapılar kapanmasın, köprüler yıkılmasın…