Bizi yönetenler çocuklarımız için ne vaat ediyor?

Bir seçim arefesinde daha bizi yönetmeye talip olanların vaatlerinin havada uçuştuğu, bağrışmalarının birbirine karıştığı günlerden geçiyoruz. Ne sözler, ne sözler!..

Merhum Şair Atila İlhan’ın bir şiirinde, “Ben ne kadınlar sevdim, zaten yoktular…” dediği gibi, ne vaatler duyduk zaten hiç biri tutulmadı…

Hadi kendimizden geçtik; muasır medeniyet hedefinde iki ileri bir geri gidişattan müteşekkil günlere şahitlik ettiğimiz bu dünyadan, yine merhum Çetin Altan’ın “Hayal ettiğim ülke bu değildi” cümlesini tekrarlayıp göçeceğiz muhtemelen yaşlı ve orta yaşlı olanlarımız. Peki ya çocuklarımız?

“Güzel günler göreceğiz çocuklar, motorları maviliklere süreceğiz. Çocuklar inanın, inanın çocuklar; güzel günler göreceğiz, güneşli günler” diyordu umut şairi Nazım Hikmet…

Sahi çocuklarımız için ne vaat ediyorsunuz ey bizi yönetenler, yönetmeye talip olanlar? Onların geleceğe ilişkin umutlarını, hayallerini nasıl diri tutacaksınız?

Vaatlerinizin alt sıralarında ‘gençlik merkezleri, kütüphaneler, sosyal mekanlar, çocuklar için parklar’ gibi cılız sözler duyulmuyor değil ama hep binalardan, yapılardan bahsediyorsunuz. Peki çocuklarımızın ruhu nasıl doyacak, ufku nasıl gelişecek?

Çocuklarımız artık masal dinlemiyor, gençlerimiz şiir okumuyor ey yöneticiler! Büyüklerine saygılı, küçüklerine sevgiyle dolu nesiller nerede?

Ellerinden tablet ve telefonların düşmediği, sosyal hayattan tamamen kopmuş, soyut bir dünyada yaşayan robotvari canlılar haline geldi hepsi. Milleti yönetmeye talip olurken, her evde ve her an yaşanan bu soruna yönelik bir çözüm öneriniz yok mu?

Kuru gürültüleri, anlamsız polemikleri, içi boş sözleri bir kenara bırakıp da muasır medeniyet olmanın birinci şartı olan ‘mutlu ve umutlu nesiller’ için ne yapacaksınız, bunu açıklayın artık…

Var mı bu en temel sorun için bir reçeteniz? Varsa konuşun ve çalışın, yoksa da bulun ve hayata geçirin lütfen…