DEĞİŞEN RAMAZAN  DEĞİL, İNSANLIK  

Nerede o eski ramazanlar?

Yaşı elliyi geçen insanlar bu cümleyi sarf ederken derince bir iç geçirmeden de edemezler ama öğretmedikçe daha çok derler nesillere... 

Ramazan'ın değiştiği falan da yok sadece takvimde 11 gün öne geliyor...

Eski ramazanla yenisinin bir farkı da yok aslında…

Değişen sadece insanlar...

Ramazan Ayına günler kala, isterseniz o eski ramazanlarda hangi gelenekler yaşatılırmış, dönüp bir bakalım...                                           

Öyle ya, karşılanan on bir ayın sultanıdır.

İnsanların ekonomileri imkân tanıdıkça, yine günlerce önceden hazırlıklar yapılıyordu artık yapılan hazırlıklar yok.

Eskisi kadar;

Oruç açmak için birbirinden güzel çerezler ve yemişler önceden özenle seçilir ve ihtimamla saklanırdı..

Yufkalar açılır, erişteler hazırlanır.
İftar ve sahur sofralarının vazgeçilmezi birkaç çeşit reçel ikram edilmek üzere kaynatılırdı..

Ramazanda teravihten sonra sohbet ve eğlence yerlerinin de hazırlanması vardır şimdi yok..

Ramazan gecelerinin vazgeçilmezi Mani Söyleyicileri, Halk Hikayesi anlatıcıları ve Karagöz oynatıcılarıdır.

Türk Tiyatrosunun Orta Oyun gösterisi, Meddah, Pişekar, Zenne ve diğer tiplemeler eski ramazan eğlencelerini şenlendirir…

Bu arada sahur vaktinin geldiğini haber veren davulcular da ihmal edilmez.
Sıra Ramazan ayının simgesi pideyi almaya gelmiştir ama değişmeyen de o dur  ki pide kuyruğu bir hayli uzundur.

Olsun beklemekle biraz da vakit geçmiş olur.

İftar saati yaklaştıkça  birtakımlarının 'sabır taşları' düşse de, kulaklar atılacak top sesinde, gözler camilerin şerefesindedir.

Ramazan ayının en önemli özelliklerinden birisi yardımlaşmadır.

Yani Ramazan ‘Fıtr Ayı’dır...

Bu ay içerisinde mali durumu yerinde olan herkes, kendisinden daha az geliri olan kardeşlerine yardımda yarışır ve geleneksel iftarlar düzenlenir...

Öyle ki, 'sağ elin verdiğini sol el bilmemecesine' yapılan bir yardımdır bu...
Bu ayın bir başka güzel özelliği de bir oruçluyu iftar ettirmektir ama nadirleşti tabi ki 

Misafiri en iyi şekilde ağırlamak adettendi zamanında...

Osmanlı zamanında eve götürülen misafire iftar sonrasında 'diş kirası' olarak adlandırılan çeşitli hediyeler verilirmiş.

Aslında ramazanın eskisi yenisi olmaz.

Ramazan, yardımlaşma, şükretme, dua ve tövbe etme ayıdır.
Buraya kadar anlattıklarımız Eski Ramazanlarda uygulanan gelenekler...

Şimdilerde hiç birisi yapılmıyor, eskisi kadar Ramazan Kolileri de hazırlanamıyor.

Bir çoğu seyirlik...

Düşünün;

Belki eski ramazanlar daha farklıydı ama hayat hızla akıyor, değişiyor ve ailelerin çevrenin etkileri âdeti nesillere öğretmeden yaşadıkça unutuluyor...

Ramazan adetleri de değişiyor.

Değişmeyen tek şey Ramazan Ayının insanlığa getirdiği rahmet ve bereket...

Değişen Ramazan değil insanlık, müslümanlık...