En büyük zenginliğimiz

Son yazımda "İnsan ne ile yaşar?" diye sormuş ve kendimce bu soruya "Sevgi" cevabını vermiştim.
Ünlü Rus Yazar Lev Tolstoy da bundan yaklaşık 150 yıl önce "İnsan Neyle Yaşar?" diyerek kendi kendine sormuş ve buna bir hikaye ile cevap vermişti. Bu hikayesi, bu güne kadar milyonlarca insan tarafından okundu.
Genelde "Neden, ne için, ne uğruna" yaşandığı sorulur, "Filanca amaç, ideal, dava" diye cevap verilir ama bu süreçte neye tutunulacağı gözden kaçar.
İnsanlık tarihi göstermiştir ki, insanoğlu ayaklarını ahlaki bir zemine basmadığı sürece bir hedef doğrultusunda zaten yaşayamaz. "Ahlak"tan anlamamız gereken, kuru ve kısır bir muhafazakarlık da değildir.
Tolstoy iyi bir Hıristiyandır. Hz. İsa'nın "sevgi ve kardeşlik" mesajını rehber eder kendine. Tüm zorluklara karşı en büyük sığınağın sevgi ve kardeşlik olduğunu ifade eder.
Hz. İsa'nın sevgi ve kardeşlik mesajı, alemlere rahmet olarak gönderilen son peygamber Hz. Muhammed tarafından tam bir olgunluğa ulaşmıştır.
Peygamber Efendimiz'in hayatına baktığımızda sevginin, kardeşliğinin ve bu doğrultuda merhametin en çarpıcı örneklerini görürüz.
Merhamet, en değerli hazinemiz olan vicdanımızın temel sermayesidir. Vicdanımızın büyüklüğü, içine sığdırmaya çalıştığımız merhametimizin çokluğu, hayatta bizi her daim mutlu kılacak en büyük zenginliğimizdir.