İşgaliye sorunu diyalogla çözülür...

Önceki yazımda Manisa sokaklarında sıkça yaşanılan sorunlardan dert yanmış, özellikle kaldırım işgallerine dikkat çekmiştim

 "Daha birkaç adım gitmeden masa ve sandalyeleri  kaldırıma, hatta yola saçılmış bir kahvehane çıkıyor karşımıza. Emekli amcaların ve ne iş yaptığı meçhul onlarca insanın sandalyelerine yaslanıp, gelip geçenleri maç izliyormuşçasına temaşa edişine şahitlik ediyoruz. Utana sıkıla, rahatsız ola ola devam ediyoruz yolumuza..."

 Ne yazık ki park eden arabalar, esnafın dışarıya dizdiği öteberi ve kahvehane, çay ocağı sandalyelerinden bulabildiğimiz boşluklar oranında kullanabiliyoruz kaldırımları...

 Manisa'nın oldu olası yaşadığı bu sorun, kimi zaman yasaklarla çözülmeye çalışılıyor. Önce iş sıkı tutuluyor; 'sıfır işgaliye' deniyor, kuralı çiğneyene ceza kesiliyor. Sonra çeşitli gerekçelerle yasaklar yumuşuyor, denetimler azalıyor ve kaldırımlar yeniden 'eski tas, eski hamam' görünümüne kavuşuyor...

 Manisa'da kaldırım işgali sorununun kalıcı çözümü için öncelikle sorunun tüm taraflarınca ve etraflıca konuşulması gerekiyor. Mevsimsel şartlardan altyapıya, sosyolojik gerçeklerden ekonomik gelişmelere kadar birçok boyutu olan bu sorunun çözümü ancak diyalogla mümkün olabilir.

 Burda öncelikli görev Büyükşehir Belediyesi'ne, ilçe belediyelerine ve esnaf teşkilatlarına düşüyor. Hem esnafı hem de vatandaşı tamamen memnun edecek bir çözüm yolu bulunamayabilir ancak bu iki kesimi en az mağdur edecek bir orta yolda buluşmak imkansız değil.

 Örneğin, bazı esnaf kuruluşları kaldırımlara 'sarı çizgi' çizilip bu sınırın geçilmemesi önerisini getiriyor. Bir diğer öneri, dükkanın konumuna, kaldırımın genişliğine  ve diğer bazı şartlara göre her esnafa farklı işgaliye yöntemi uygulanması...

 Öneri çok ama bunları bir havuzda toplamak, ince eleyip sık dokumak ve ortak paydalarda buluşabilmek lazım.

 Gerekirse tüm öneriler şeffaf bir ortamda halk oyuna sunulmalı, son kararı Manisa halkı vermeli...