Okudukça kendini bulanlar

Kitap okuma alışkanlığımı lisede kazandım. Her kitap okuduğumda geç mi kaldım diye düşündüm. Okunması gereken o kadar çok kitap var ki…Bir kitaptan söz edeceğim. Kitap okumayı sevmeyene sevdirecek, ufuk açacak, hayata bakış açınızı değiştirecek, umut veren bir kitap: Simyacı

Paulo Coelho’yu Simyacı ile tanıdım. Kitapları fosforlu kalemlerle altını çizen biri olmadım. Hissettiğim duygular bende özel kalsın istediğimden dolayı kitaplarda işaretleme yapmadım.

Sanki birileri kitabı benden aldığında ne hissettiğimi , nasıl biri olduğumu anlayacak hissine kapılırım… Simyacı’da bunu yenemedim ve birçok cümlenin altını çizdim hatta neredeyse tüm cümleleri. Öyle derin bir kitap… Simyacı ile yepyeni bir maceraya katıldım. Okudukça kendimden bir şeyler buldum.

 Simyacı , Santiago adlı çoban bir delikanlının hikayesi. Başta basit bir hayat hikayesi görünse de imkansız gibi görünen ,amacına ulaşmaya çalışan ve bunun için çok kişi ile tanışıp türlü yollardan geçen özel bir kişiyi görüyorsunuz her satırda.

Daha sonra Simyacı ulaşmak istediği hazineyi ararken siz de başlıyorsunuz kendi hazinenizi aramaya. Simyacı herkesin okuması gereken kitaplardan bir tanesi. Kişisel menkıbenizi aramak istiyorsanız tam sizlik bir eser.

Kişisel menkıbenizi gerçekleştirirken yüreğinizde hep güzel şeyler taşımanız dileğiyle…

Simyacı’dan birkaç alıntı bırakacağım .

‘’Herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır. Ne var ki, hiç kimse kendi hayatını nasıl yaşaması gerektiğini bilmez.’’

‘’Ve bir şey istediğiniz zaman, bütün evren arzunun gerçekleşmesi için işbirliği yapar.’’

‘’Yüreğin neredeyse hazinen de orada olacak’’