Şuurun meşru mahsülü

Yıllar önce okuduğum ve beni oldukça etkilenen bir cümleye yine denk geldim. O dönemde bile dikkatimi çeken bu cümleyi bu yazımda ele almak istiyorum. 

Fyodor Dostoyevski, Yeraltından Notlar adlı romanında söyle bir cümle kullanıyor ; "Şuurun meşru mahsulü atalettir, yani gönüllü avareliktir." Velhasıl diyor ki ; bilincin doğru verimi , eylemsizliktir yani başıboşluktur.

 Bir müslüman için bu yanlış olur. * ŞUURUN MEŞRU MAHSULÜ İSLÂMDIR.  İslâm: “Silm” ve “selamet” kökünden geldiği ve “if âl” babından ol­duğu için, o babın muhtelif binalarına göre, teslimiyet, yani bağlanıp boyun eğmek sâlim bulundurmak, selîm ve lekesiz tutmak, selamete girmek, selamete çıkarmak, karşılıklı güven ve barış sağlamak, ihlas ve samimiyet gibi çeşitli mânâlar ifade eder. Ve esasta iman ile birle­şir. İslâm dini denilince bütün bu saydığımız mânâlar anlaşılır ve hepsi de muteberdir. Kendini Allah’a teslim etmekle iman ve bağlılık mânâsı ise bütün öteki anlamları da içine alır.  

İslam, şuurun en hakiki delilidir. Şuur yani bilinç doğru şekilde ve doğru amaçlarla kullanılmalı ve yönlenmelidir. Başıboşluk ve işsizlik şuurun bir mahsülü olamaz. İnsanları ve hayvanları birbirinden ayıran en önemli nokta şuurken, başıboş ve işe yaramazlık bu noktada ayırıcı bir etken olmaz .