YIKILDIK.

Matematikçiler, çözüm yoksa problem de yoktur derler. Biz ise çözemediğimizde -elbette doğrusu çözmek istemediğimizde olacak. Oysa problem orta yerde duruyor ve çözüm bekliyor.

2011 Van, 2020 Elazığ ve 2020'de İzmir'i etkileyen büyük depremlerden gerekli dersleri çıkardığımızı söyleyebilir miyiz? Sıcağı sıcağına verilen umut dağıtan demeçlerin ve alelacele çıkarılan yasaların elle tutulur bir sonucu görülebildi mi? Artık huzur içerisinde ve güvenle yaşar hale geldik mi? Bu olamadıysa bile deprem anında sığınacak, toplanacak güvenli bölgelerimiz arttı mı? Ne yazık ki hiç birine evet diyemiyoruz!

Ekonomiyi döndüreceğiz diye bütün kentleri beton yığınlarıyla nefes alınamaz hale getirdikten sonra yatay yapılaşmayı hatırladık! Ama bunu da dikkate alan olmuyor. Kentsel dönüşümü, kentlerin geri dönülmez bir noktasında uygulamaya koymayı akıl edebildik ama onu da rantsal bir anlayışla amacından saptırdık. Bunca yıldır kağıt üzerinde kalsa bile denetim anlamındaki birçok mevzuatın, imar aflarıyla defteri dürüldü. Bir araştırmaya göre, Türkiye’de kişi başına düşen çimento miktarı, gelişmiş ülkelerin birkaç katı. Ama ne hikmetse biz hala gelişemedik!  Bildik bileli Gelişmekte olan ülkeyiz!

Bilimin tek amacı insanın çilesini hafifletmektir demiş Bertold Brecht. Depremler kadar insanlığa çile yaşatan başka bir doğa olayı yoktur.

Bitirirken…

     Coğrafya kaderdir. Biz deprem ülkesiyiz.Bununla yaşayacağız. Ömrümüz boyunca tedbir alacağız.

Deprem Öldürmez, tedbirsizlik öldürür..