Bir Anadolu Kadınının Ardından: Eşe Yurttaş Teyzemiz

Bugün, yüreğimizin en derin yerinde büyük bir acı, büyük bir hüzün var.
Çünkü bir Anadolu kadını, bir fedakârlık timsali, bir anne dua gibi bir insan olan Eşe Yurttaş teyzemiz, can emanetini Rabbine teslim etti.
O, ömrü boyunca sessizce, sabırla, inançla, azimle yaşadı.
Kendini değil, evlatlarını düşündü; kendi yorgunluğunu değil, onların geleceğini önemsedi.

Hayatı boyunca ne makam, ne mevki aradı…
Tek arzusu; evlatlarının iyi insanlar, vatanına milletine hayırlı bireyler olmasıydı.
Ve Allah ona bu dileğinin karşılığını dünyadayken nasip etti.
Evlatlarından biri hekim olup insanlığa şifa dağıttı,
bir diğeri —hem doktorlukta hem de milletvekilliğinde— ülkesine, halkına hizmet eden bir yürek oldu: Muzaffer Yurttaş Vekilimizin kıymetli annesiydi Eşe Yurttaş teyzemiz.

Bu asil kadının hayatı; sabrın, imanın ve azmin vücut bulmuş hâlidir.
Yıllarca çile çekti, nice zorluklara göğüs gerdi ama bir kez bile şikâyet etmedi.
Eli nasırlıydı ama kalbi pamuk gibiydi.
Dualarında hep evlatları vardı, ülkesinin selameti vardı.
O, bir anneydi…
Ama sıradan bir anne değil; fedakârlığıyla, vakar duruşuyla, sessiz gücüyle ardında bir miras bırakan bir Anadolu Anasıydı.

Tedavi süreci boyunca yanında olduk, elini tuttuk, gözlerinin içindeki o teslimiyet ve huzuru gördük.
Bizi her zaman o içten duasıyla karşıladı.
“Allah razı olsun evladım,” derken bile, sanki kendisi değil de bizleri teselli ederdi.
Bugün o güzel yürek Rabbine kavuştu.
Bizim de içimizde tek bir dilek kaldı:
Hakkımız geçtiyse helal olsun.
O da biliyor ki, onun bize hakkı ömür boyu ödenmez.

Cenaze töreninde gözyaşlarımız sel olup aktı.
Her damla, bir teşekkür, bir veda, bir dua gibiydi.
O artık Rahman’ın rahmetine emanet…
Biz ise onun dualarına emanetiz.

Rabbim rahmetiyle kuşatsın, makamını cennet eylesin.
Ardında yetiştirdiği evlatlarıyla, gönüllere dokunmuş yaşamıyla, bu dünyada iz bırakmış bir ana olarak hatırlanacak.
Unutulmayacak, çünkü onun sevgisi, duası ve mücadelesi bizlerin hafızasında değil, kalbinde yer etti.

Allah rahmet eylesin, Eşe Yurttaş teyzemiz…
Ruhu şad, mekânı cennet olsun.
O, bir ömrü evlatlarına, bir kalbi insanlığa adadı.
Geride kalan her şey —adı, duası, sevgisi— bizler için bir emanet, bir gurur, bir dua olarak kalacak.